Επαγγελματικά Δικαιώματα Πληροφορικών

H ανάγκη ορισμού της «Επιστήμης της Πληροφορικής και Ηλεκτρονικών Υπολογιστών» ως ενιαίο επιστημονικό πεδίο και επαγγελματικό κλάδο

Στο θέμα της κατοχύρωσης επαγγελματικών δικαιωμάτων για τους επαγγελματίες και επιστήμονες της Πληροφορικής θα πρέπει να έχουμε κατά νου ότι ο κλάδος είναι από τους πλέον επιρρεπείς και πιο «ελκυστικός» για διαφόρων ειδών επιθέσεις. Για αρχή θέλω να δώσω έναν πολύ γενικό ορισμό για το αντικείμενο αυτό: η Επιστήμη της Πληροφορικής και Ηλεκτρονικών Υπολογιστών είναι μία «ενοτική» επιστήμη που έχει σαν βάση τις θετικές επιστήμες ενώ εξειδικεύεται στην ανάλυση-μελέτη, περιγραφή, και υλοποίηση πληροφοριακών και τηλεπικοινωνιακών συστημάτων.

Ένας από τους βασικούς στόχους που θα πρέπει να έχουμε, οι επιστήμονες του κλάδου, είναι να κερδίσουμε την κοινωνική αναγνώριση της χρησιμότητας και αξίας των γνώσεών μας και συγκεκριμένα του ρόλου μας ως φορείς εις βάθος επιστημονικής γνώσης. Είναι ίσως το βασικότερο κομμάτι που συχνά επισκιάζεται από συντεχνιακά αιτήματα και μαγειρέματα. Η Πληροφορική τείνει σήμερα να γίνει πιο ασαφής έννοια και από τον νεο-σοσιαλισμό, κανείς δε μπορεί να την ορίσει. Αν ρωτήσεις μια θεία τι είναι ο πολιτικός μηχανικός θα σου πεί: «ένας επιστήμονας που…», για τον πληροφορικό θα πεί: «ένας που ασχολείται με… τα «κουμπιούτερ» κατι τέτοιο». Αν η κουβέντα συνεχιστεί θα αναφέρει «σαν τον 12χρονο εγγονό μου, συνέχεια πάνω σ’ αυτό το κέρατο» κι αν πάλι έχει πάρει καμιά κόρη της και το ECDL; αυτομάτως γίνεσαι συνάδελφός της, «πτυχιούχος πληροφορικής – ειδικός στα κουμπιούτερ». Και όλο αυτό δεν έχει τέλος… και για να μη παρεξηγηθώ δε μου φταίει καθόλου η θεία, το θέμα είναι να μην αναχθεί η άποψη της θείας σε πολιτική που καθορίζει τα δικά μας δικαιώματα αλλά και το πλαίσιο εκπαίδευσης και απασχόλησης των απόφοιτων Ανώτατων Ιδρυμάτων.

Read Full Post »

Μήτε μνημείο μήτε επέτειος…

Μήτε μνημείο μήτε επέτειος…

Υπάρχουν κάποια ιστορικά γεγονότα για τα οποία ίσως είναι καλύτερο να μιλάς εκτός της «εορταστικής» περιόδου τους. Αφού τελειώσουν οι προκάτ λόγοι και οι αναμνηστικές φωτογραφίες δίπλα σε μνημεία…

Είναι αυτά τα γεγονότα που ακόμα και η ιστορία πολλές φορές αδυνατεί να καταγράψει. Αδυνατεί γιατί πολύ απλά δεν μπορούν να καλουπωθούν, δεν μπορούν να ερμηνευτούν απλά κοιτώντας το κοινωνικό πολιτικό πλαίσιο της περιόδου που συμβαίνουν.
Είναι αυτά τα γεγονότα που ως πηγή, ως κινητήρια δύναμη δεν έχουν καμία βαθυστόχαστη ανάλυση, καμία ενδελεχή εκτίμηση των συνθηκών καμία οργανωμένη υποκίνηση παρά την δίψα για ελευθερία. Για πραγματική ελευθερία. Μία δίψα που μπροστά της χάνουν την αξία τους ταμπέλες και προσδιορισμοί όπως αριστεροί, αναρχικοί, κεντρώοι, αριστεριστές, που μπροστά της γιατρεύονται όλα τα ιδεολογικά κόμπλεξ.

Ένα τέτοιο γεγονός είναι και το πολυτεχνείο, και ως τέτοιο αναπόφευκτα διαστρεβλώθηκε και καπηλεύτηκε σε μεγάλο βαθμό….

Read Full Post »

Αφιέρωμα στο Mexico – Chiapas, Oaxaca

Και ενώ στην «εκσυγχρονισμένη» μας ελλαδίτσα η συζήτηση για την τοποθέτηση καμερών βρίσκεται στην ημερήσια διάταξη, κάποια χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά, οι «άξεστοι», «αμόρφωτοι», «άπλυτοι» και «επικίνδυνοι» ιθαγενείς του Μεξικού (και συγκεκριμένα της επαρχίας Τσιάπας) ζουν την ελευθερία τους. Ο αγώνας που άρχισαν 13 χρόνια πριν έχει εν μέρει δικαιωθεί, αφού απολαμβάνουν την αυτονομία και την ελευθερία που ζητούσαν. Με κόπο αλλά με περίσσιο πείσμα και θέληση έχουν καταφέρει σε αρκετά επίπεδα να δομήσουν την κοινωνία που ονειρεύονταν και συνεχίζουν να προσπαθούν.

Μερικά χιλιόμετρα πιο δίπλα στην Οαχάκα πριν μήνες οι πολίτες αποφάσισαν να μην ανέχονται άλλο τον κυβερνήτη τους Ουλίσες Ρουίς και βγήκαν στο δρόμο, έχοντας απέναντι τους κρατικούς δολοφόνους. Η εξέγερση κράτησε μήνες και η φωτιά ακόμα σιγοκαίει.

Το δεύτερο μας αφιέρωμα είναι αφιερωμένο στους μακρινούς αγωνιστές της ελευθερίας που ευελπιστούμε κάποια στιγμή να μπορέσουμε να τους αποκαλέσουμε συντρόφους.

«Ενώ θα μπορούσα να τα έχω όλα για να μην έχω τίποτα, αποφάσισα να μην έχω τίποτα για να τα έχω όλα»

Subcomandante Marcos

Read Full Post »

Ο έλεγχος νομιμότητας και οι «ειδικές αρχές προστασίας»

Ο προβληματισμός που εκφράζει το προηγούμενο post μπορεί να μπει σε ένα γενικότερο πλαίσιο περί ΕΛΕΓΧΟΥ ΝΟΜΙΜΟΤΗΤΑΣ της δημόσιας -και μη- ζωής. Θεωρώ ότι είναι ξεκάθαρο πως πρόκειται για μία παραδοχή, από πλευράς εξουσίας (κρατούντων θεσμών και οργάνων διακυβέρνησης), ότι η ροπή της είναι η καταπάτηση των δικαιωμάτων του κόσμου και γενικότερα της νομιμότητας την οποία έχει η ίδια ορίσει.

Αναφέρω μερικά παραδείγματα:

Read Full Post »

χούντα Χ χρόνια μετά…

Κανείς δεν είναι πάνω από τους νόμους διατείνονται οι κύριοι της κυβέρνησης…εκτός από αυτούς βέβαια…

Το Σύνταγμα έχει θεσπίσει την Αρχή Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων για να “προσέχει” τα προσωπικά μας δεδομένα. Η Αρχή πολλές φορές τους έβαζε εμπόδια στα σχέδια που είχαν. Είχε αποδείξει πως ήταν ένας από τους θεσμούς που σέβονταν τουλάχιστον τον “εαυτό” του.

Αυτές τις μέρες που η Αρχή Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων αποφάσισε πως είναι παράνομο να μας καμερώνουν η κυβέρνηση την έγραψε κανονικά και την παραίτησε. Κυβέρνηση και εισαγγελέας του Αρείου Πάγου αποφάσισαν μεταξύ τους και αγνοώντας το Σύνταγμα, ότι η Αρχή λέει μαλακίες. Έβγαλε απόφαση ο εισαγγελέας πως μπορούν να καμερώνουν κανονικά τον κόσμο που διαδηλώνει και η κυβέρνηση σιγοντάρει. Οι μπάτσοι εκμεταλλεύονται την ευκαιρία και όταν πάνε να τους ελέγξουν οι της Αρχής απαντούν με το κυνικό: “παρακολουθούν με εισαγγελική παραγγελία την κυκλοφορία και τους πεζούς”, ενώ η κυκλοφορία είχε σταματήσει.

Μας κοροϊδεύουν μπροστά στα μάτια μας και μεις κοιμόμαστε… ως πότε…? ώσπου να (ξανά)καεί ο κώλος μας. Να κάνουμε κανα νταβαντούρι όπως τον Αύγουστο με τις φωτιές και μετά να συγκεντρωθούμε ξανά στις μικρές ζωές μας.

Εγώ λύση δεν μπορώ να δώσω…ακούω…

δείτε και:

Τίποτα δεν είναι Δεδομένο
Τη σπας ή δε την σπας την γαμημένη?!
Σε κτίριο κοντά στο ΕΜΠ ο «μεγάλος αδελφός» που κατέγραφε την πορεία του Πολυτεχνείου
Η δημοκρατία τους, είναι πάνω από τους νόμους τους
ΓΙΑΤΙ ΚΑΙΓΟΝΤΑΙ ΟΙ ΚΑΜΕΡΕΣ
Παραιτείται η Μισή Αρχή Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων

υ.γ. το 1-1-4 θυμίζει κάτι?? λέω γω…

Read Full Post »

πολυτεχνείο Χ χρόνια μετά…

κάθε χρόνο τίτλοι: πολυτεχνείο Χ χρόνια μετά. κάθε χρόνο ερωτήσεις στο κενό: το πολυτεχνείο ζει; το πολυτεχνείο παραμένει επίκαιρο; αναλύσεις επί αναλύσεων λίγες από τις οποίες βρίσκουν ή έστω πλησιάζουν το νόημα του.

καπηλείες αριστεριστών, αναρχικών, κομμουνιστών, πασόκων, μέχρι και οι δεξιοί τελευταίως διατείνονται πως «το πολυτεχνείο δεν ήταν ταξικό, ήταν φιλελεύθερο και δημοκρατικό»( θεός φλάξ’, που θα ‘λεγε κι η γιαγιά μου…).

σχόλια σε τηλεοράσεις και ραδιόφωνα από αυτούς που ναι μεν «ήταν εκεί» αλλά έχουν πουλήσει όχι μόνο τους αγώνες τους αλλά και τον εαυτό τους τον ίδιο. οι ίδιοι και οι ίδιοι μαϊντανοί (πλην ελαχίστων εξαιρέσεων) μας υπενθυμίζουν ότι «ήταν εκεί» και αποδομούν σιγά-σιγά τον αγώνα που –ανάμεσα σε άλλους πολλούς- έκαναν τότε.

μια συμβουλή προς το «πολυτεχνείο» από τον γ. ρουμπάνη προ δυο ετών (νομίζω) είχε δημοσιευθεί στην ελευθεροτυπία. το ΄χω φυλάξει από τότε. αξίζει.

Read Full Post »

Είμαστε στον αέρα…

Λίγα λόγια για το πως βλέπουμε το blog αυτό όσοι θα συμμετέχουμε στην διαμόρφωση του.

…μια συλλογική κριτική αντιμετώπιση και ψυχανάλυση της σημερινής ψευδο-πραγματικότητας. Μια συνθεση στην οποία προσθέτει πινελιές ο καθένας μας, διαφορετικού χρώματος και υφής, αλλά πάντα στον καμβά της ανησυχίας και του προβληματισμού που είχαμε την ευτυχία να μοιραστούμε κάποια στιγμή της ζωής μας. Κοντρα λοιπόν στη μόδα της αποσύνθεσης της προοδευτικής σκέψης και δράσης -και όχι μόνο- επιχειρούμε μία κοινοβιακή συνύπαρξη που στοίχημα έχει το παιχνίδι με την πολιτική και κοινωνική σκέψη πέρα από τις λογικές της μαζικής κουλτούρας. Εδώ είναι το ταξίδι λοιπόν… [Ark]

…για μένα περιπου όπως αποτυπώνεται και στο about… απόψεις για θέματα επικαιρότητας και μη, σχόλια και γενικά ένα ακόμη μέσο έκφρασης μέσω διαδικτύου. τίποτα περισσότερο τίποτα λιγότερο. ακόμα ελπίζω να είναι μια αρχή για μια σειρά δραστηριοτήτων, τις οποίες τις βλέπουμε στη συνέχεια… [diml]

…τόπος συνάντησης νοερός, σταυροδρόμι σκέψεων κάποιων ατόμων που δεν πνίγονται στο ξύπνημα των ονείρων τους και που τους ενώνει κάτι άγνωστο…όπως και τα παιδιά της γαλαρίας…[algo]

…ένας χώρος δημιουργικής διαφορετικότητας και έμπρακτου σεβασμού αυτής. Ένας χώρος έκφρασης ανθρώπων που πιθανώς να βρίσκονται αρκετά χιλιόμετρα απομακρυσμένα κι όμως έχουν κοινό τόπο προβληματισμού…

Read Full Post »