Γενια των 699 ευρώ: «Το κράτος υπηρετεί τα συμφέροντα της γενιάς των 700 ευρώ»

Κάνοντας μια βόλτα σε διάφορα μπλογκς πέφτω πάνω στο μπλόγκ η γενιά των 700€. To post τους σχετικά με την ασφαληστρική μεταρρύθμιση με ανάγκασε να τσεκάρω δυο τρεις φορές τον τίτλο του μπλογκ. Δεν είχα κάνει λάθος και όντως ήμουν στο περίφημο μπλόγκ της «Γενιάς των 700€».

Η καπηλεία μιας ολόκληρης γενιάς στο μεγαλείο της. Αβαντάροντας την κυβέρνηση και το επικείμενο ριφιφί που ετοιμάζει δίνει την εντύπωση στον πολυ κόσμο που τους διαβάζει πως οι ανασφάλιστοι του σήμερα, αυτοί που εχουν το 10ωρο ως βασικό ωράριο και σχεδιάζουν να βγουν στη σύνταξη αφού φύγουν απο τον μάταιο τούτο κόσμο, υποστηρίζουν τη ληστεία… Κουνήστε τα κεφάλια σας λεω γω…

Επίσης χαρακτηρίζουν το δημοψήφισμα ως πρόταση ολοκληρωτικών καθεστώτων, συγκρίνοντας το καθεστώς χίτλερ και μουσολίνι με αυτό που επικρατεί στη Βενεζουέλα του Ούγκο Τσάβεζ.. Ξανακουνήστε τα κεφάλια σας ξαναλέω γω… (μεγάλο θέμα δεν καλύπτεται σε αυτό το post η εξήγηση) διαβάστε και το χαμόγελο.

Ακόμα χρησιμοποιούν τη συνήθη λογική των εκάστοτε κρατούντων: «διαίρει και βασίλευε». πλήττει τους κακούς 50ρηδες το ασφαληστρικό. Που βαριούνται να δουλεύουν και θέλουν να βγαίνουν στη σύνταξη στα 50. Άλλο μεγάλο θέμα. Απαντώ με μια φράση: Η «γενιά των 700 ευρώ» ας πάρει σύνταξη στα 80, οι λοιποί ας κατέβουμε στο δρόμο…
Προς το τέλος του άρθρου τους προσπαθούν να το παίξουν και φωστήρες, λέγοντας πως ο κόσμος δεν καταλαβαίνει το καλό του οπότε ας του το διδάξει η κυβέρνηση και τα συμφέροντα που βρίσκονται πίσω από το νομοσχέδιο (ασφαλιστικές, σεβ κτλ)…

Απάντησε με αφοπλιστικό τρόπο ο drmarx*, αλλά η απάντηση ήταν αερολογίες… (*στο τέλος του παρόντος ολόκληρη η εν λόγω απάντηση).

Γιατί είναι αισχρό να καπηλεύεσαι γενιές …

Πέρα από τα όσα λέτε και διαφωνούμε, είναι πολιτικά αισχρή η ανώνυμη χρήση του κοινωνικού φαινομένου των εργαζόμενων των 700 ευρώ, των άμεσων θυμάτων της οικονομικής φιλελευθεροποίησης και των πολιτικών εξυπηρέτησης και προστατευτισμού προς στο κεφαλαίου. Είναι ένα πρόβλημα που ταλαιπωρεί εκατομμύρια ανθρώπους πλέον στην Ελλάδα και κυρίως τους νέους, και χωρίς πολιτικό αντρισμό το οικιοποιηθήκατε και στεκόμενοι πίσω από την ανωνυμία σας παριστάνετε τους δήθεν εκφραστές της γενιάς αυτής.

Καλο είναι να εκφράζεστε όπως και για ότι θέλετε αλλά αυτό το ατελείωτα βλακώδες καπέλωμα βρίσκει πολύ κόσμο αντίθετο και ως νέοι της γενιάς αυτής το θεωρούμε, εκτός των άλλων, προσβλητικό.

Υ.Γ.1 Βρε μπας και πίσω από το μπλόγκ είναι η χαρούμενη κυρία της διαφήμισης της interamerican που δεν την νοιάζει το ασφαληστρικό αλλά το τι ρούχα θα αγοράσει?

Υ.Γ.2 Δυστυχώς για σας αλλά και για όσους επιχειρούν με «ξένα κόλυβα να κάνουν κηδεία», η γενιά των € που δεν της φτάνουν καραδοκεί.

Καληνύχτα.

Διαβάστε επίσης:

http://aeisixtir.blogspot.com/2008/03/blog-post_29.html

===================================================

Ακολουθεί μια ολοκληρωμένη απάντηση στα όσα γράφονται στο συγκεκριμένο μπλογκ, την οποία συνατήσαμε ως σχόλιο στο ίδιο το αρχικό άρθρο (συγγραφέας dr.marx).

===================================================

Read Full Post »

Έχω ελπίδες γιατρέ;

– Τα σκουπίδια έφυγαν έξω από το σπίτι μου…

– Τα τηλεοπτικά σκουπίδια παραμένουν στο σπίτι μου…

– Τα πολιτικά σκουπίδια συνεχίζουν να ελέγχουν το ‘σπίτι’ μου…

… Τι λέτε γιατρέ έχω ελπίδες?

===================================================

Υ.Γ1. Γεια σου Άνθιμε παπάρα μου! Κάνεις ωραία αβάντα στον Καραμανλή… του κρατάς τα δεξιά μπόσκα!

Υ.Γ1.1 Ο χαρακτηρισμός «παπάρα μου» ουδεμίας σχέσιν έχει με το αήθες (δια)κοσμητικό επίθετο που υποννοεί την κτήσιν ευμεγέγέθων γεννητικών οργάνων. Το ενάντιο, είναι ο υπερθετικός βαθμός του θρησκευτικού λειτουργού (ποιητικήν αδείαν), του κατά τον λαόν «παπά μου». Επίσης, τοιαύτος ο χαρακτηρισμός δύναται να εκφράσει μία ομάς οργανωμένη της οποίας τα μέλη είναι πολλά στο πλήθος και υπηρετούν τα ίδια συμφέροντα, επι του πρακτέου: «παπάρες»!

Read Full Post »

Λυπούμαστε, Ψηφίστηκε… Χάσατε

Παρ’ ότι αυτές τις ημέρες υπάρχουν πανελλαδικά πολλές διαδηλώσεις αντίθεσης στην επιχειρούμενη αντιασφαλιστική μεταρρύθμιση, παρότι απ’ ότι πληροφορούμαστε για την πορεία των 100.000+ χιλιάδων ανθρώπων στην Αθήνα το μεσημέρι και το γεργονός ότι υπήρχε κόσμος έξω από τη Βουλή μέχρι αργά το βράδυ της Πάμπτης -μέσω ανεπίσημων ή ανεξάρτητων ανταποκρίσεων (πάντως αρκετά έγκυρων)- λίγα πραγματα μπορεί να πει κανείς. Και αυτό δεν το λέω μόνο εγώ φαίνεται και από το πόσο έχει σιγήσει ο κόσμος που μαχητικά γράφει στα blog του για τις πολιτικές εξελίξεις. Ελάχιστα άρθρα για τις διαδηλώσεις και γενικότερα για τα τεκτενόμενα γύρω από τις κινητοποιήσεις.

Η ΕΣΗΕΑ ύστερα από αρκετό κράξιμο, για το ότι κατάφερε να εξαιρέσει το ταμείο των δημοσιογράφων από τη μεταρρύθμιση ενώ κατάφερε επίσης να διατηρήσει προνόμοια όπως το αγγελιόσημο, αποφάσισε να κατέβει στην απεργία με αφορμή την ψήφιση του νομοσχεδίου. Τα κατορθώματα αυτά να θυμίσουμε πως εγίναν με τα χαρτιά από τα συρτάρια και τα ντιβανοκάσελα των πρετεντέρηδων.

Μήνα Νοέμβριο, κάποιος καλός λειτουργός «θυμήθηκε» το αυθαίρετο του Μαγγίνα καθώς και τους αλλοδαπούς «φιλοξενούμενούς» του. Το χτύπημα ήταν καίριο και η κυβέρνηση κώλωσε βλέποντας μάλιστα τους δικούς της μισθοφόρους δημοσιογράφους (Σομπολέους κ.α) να είναι αποφασισμένοι να προχωρήσουν μαζί με τους υπόλοιπους εργαζομένους στις όποιες μετέπειτα κινητοποιήσεις. Από εκεί και ύστερα οι δημοσιογράφοι, ιδιαίτερα κάτι νούμερα σαν τον Χατζηνικολάου, περιέγραφαν σαν σπορτκάστερ το άγχος και τους αγώνες των εργαζομένων καθώς επίσης και τα πολλαπλά «δράματα» που δημιουργούσε το συνταγματικό δικαίωμα των εργαζομένων στην απεργία!

Την Πέμπτη 20/3, οι δημοσιογράφοι αποφάσισαν να εργαστούν στις εφημερίδες αλλά όχι στα τηλεοπτικά/ραδιοφωνικά και γενικά ηλεκτρονικα μέσα ενημέρωσης. Έτσι, κανένας δε μπορούσε να μάθει τι γινόταν για κάτι που ήταν αναγκαίο να γνωρίζει ως απεργός. Σύμφωνα με μαρτυρίες εργαζομένων, υπήρχαν σωματεία που συνέχισαν την απεργία και την Πέμπτη 20/3 ενημερώνοντας αλλήλους μέσω τηλεφώνου και μόνο (τραπεζοϋπάλληλοι της Εθνικής Τράπεζας που μόνοι απέργησαν από την ΟΤΟΕ την Πέμπτη). Υπήρχαν άλλες ομοσπονδίες ολόκληρες που δεν είχαν ενημερωθεί ούτε οι ιστότοποί τους λόγω της ταχύτητας των εξελίξεων.

Έτσι λοιπόν χάσαμε όλοι εμείς που αγωνιστήκαμε να ζήσουμε έστω εξ ανταποκρίσεων (η μισή Ελλάδα ζει στην Αθήνα, αλλά υπάρχει και η άλλη μισή) το σκηνικό αντίστασης που στήσαμε όλοι μαζί και φυσικά τι αντίκτυπο είχε ως κινητοποίηση.

Κάπου εδώ εγείρονται τα πρώτα ερωτηματικά:

Read Full Post »

Όλοι συμμέτοχοι στην λαϊκή Αντεπίθεση

Οι ημέρες περνούν, οι απεργίες μένουν, τα στρατόπεδα παρατεταγμένα εδώ και ημέρες, κατά μία έννοια συνεχίζουν παρατεταγμένα τα τελευταία χρόνια. Όσο δεν προκύπτει κάτι σημαντικό η κυβέρνηση ελπίζει στην εργολαβία των παπαγάλων των ελεγχόμενων Μ.Μ.Ε, στον κοινωνικό αυτοματισμό – ηθικίστικο καθωσπρεπισμό και την οικιοθελή υποταγή των εργαζομένων.

Ας δούμε όμως την πραγματικότητα στη χώρα μας σήμερα.

Read Full Post »

Επιχείρηση: Αντιστροφή επιχειρημάτων υπέρ απεργών

Ένα γεγονός δεν είναι ποτέ μόνο έτσι, είναι τουλάχιστον λίγο και αλλιώς. Απλά η πολιτική μπαίνει στο «διάλυμμα» μίας κατάστασης και τη διυλίζει παράγοντας ένα αποτέλεσμα, ένα συμπέρασμα. Το σόου των δελτίων ενημέρωσης έχει διαφορά μεγάλη από την πολιτική. Κυρίως επειδή σε πνεύμα προσποιούμενης πολιτικής αντικειμενικότητας προσπαθεί να παρουσιάσει γεγονότα χωρίς όμως πάντα να είναι διακριτά και σαφή τα πολιτικά μηνύματα.

Για παράδειγμα, όταν μετά τις ειδήσεις από το μέτωπο των απεργιών παρουσιάζεται στον τηλεθεατή ένα βίντεο με έναν εξαθλιωμένο άνθρωπο που χρειάζεται την μηχανική υποστήριξη οξυγόνου για να ζεί, ή τόνους σακκούλες με σκουπίδια ή ότι άλλο που έχει να κάνει με το κόστος της απεργίας ενός επαγγελματικού κλάδου, δεν είναι ευδιάκριτες οι πολιτικές προθέσεις του μέσου ενημέρωσης. Το σημείο ουσίας είναι το κόστος, και η πολιτική θέση που λαμβάνει κάποιος είναι το που αναθέτει/επιρρίπτει την ευθύνη για το κόστος αυτό. Στην κυβέρνηση ή στους απεργούς εργαζόμενους; Η γενική απαίτηση είναι το μέσο να λέει αντικειμενικές ειδήσεις αλλά όλοι γνωρίζουμε ότι στα σημαντικά ζητήματα που αφορούν τη σταθερότητα μίας κυβέρνησης όλα τα ΜΜΕ έχουν και μία «γραμμούλα».

Read Full Post »

Νέες αμαρτίες από τις Εκκλησίες – Νέες αθωώσεις για τις εξουσίες

Η είδηση

Για αυτούς που δεν το έχουν με τα εκκλησιαστικά: τα θανάσιμα αμαρτήματα είναι αυτά που θεωρούνται ότι παραβαίνουν τις 10 εντολές που ο Κύριος έδωσε στον εβραίο Μωυσή. Αυτά παραδοσιακά μαζί με τις προβλεπόμενες τιμωρίες (πηγή: «The Picture Book of Devils, Demons and Witchcraft; Ernst and Johanna Lehner») ήταν τα εξής:

 

Λαιμαργία, Put in cauldrons of boiling oil

Λαγνεία, Smothered in fire and brimstone

Οκνηρία, Thrown in snake pits

Οργή, Dismembered alive

Φθόνος, Put in freezing water

Αλαζονεία, Broken on the wheel

Απληστία, Put in cauldrons of boiling oil.

Σε αντίθεση με τα απλά αμαρτήματα, τα οποία είναι συγχωρήσιμα από τον Κύριο, τα θανάσιμα αποτελούν μεγάλο ρίσκο για τον άνθρωπο- πάντα κατά την Καθολική Εκκλησία. Ο αμαρτωλός οδεύει προς την κόλαση εκτός αν μετανοήσει βαθιά, εξομολογηθεί και αλλάξει τον τρόπο ζωής του. Ο όρος «θανάσιμα αμαρτήματα» μπήκε στο λεξιλόγιο με την δημοσίευση της «Θείας Κομωδίας» του Δάντη.

Αριστερά: Ο Δάντης κρατώντας ένα αντίτυπο της Θείας Κωμωδίας. Διακρίνεται το βουνό του Καθαρτηρίου και η είσοδος στον Παράδεισο.

Το Βατικανό λοιπόν, ύστερα από 1.500 χρόνια απαράμιλης γαϊδουρινής σταθερότητας στην πίστη του αποφάσισε να επεκτείνει τα 7 θανάσιμα αμαρτήματα προσθέτοντας όχι ένα ούτε δύο αλλά περισσότερα από 7 νέα σοβαρότατα αμαρτήματα!

Ο Gianfranco Girotti, αξιωματούχως της Ρωμαιοκαθολικής εκκλησίας και προεξέχων στο σώμα Apostolic Penitentiary που έχει αρμοδιότητες επί των συγχωρήσεων, έδωσε μία συνέντευξη στην ημερίσια εφημερίδα του Βατικανού (την L’Osservatore Romano, φύλλο που δημοσιεύθηκε την Κυριακή 9/3/2008). Εκεί ανέφερε ότι τα νέα αμαρτήματα προσπαθούν να καλύψουν τις εξελίξεις που έχει επιφέρει το φαινόμενο της παγκοσμιοποίησης και βλάπτουν συνολικά την κοινωνία.

Read Full Post »

Η Κύπρος αναζητεί ηγέτη να κλαίει για τα θύματα και στις δύο πλευρές*

Σε συνέχεια των όσων γράψαμε για την προπαγάνδα από ελληνικούς κύκλους για το Κυπριακό και την εκλογή ΑΚΕΛ-Χριστόφια στην Κύπρο αναδημοσιεύουμε το άρθρο του Σενέρ Λεβέντ της τουρκοκυπριακής εφημερίδας Αφρίκα, το οποίο δημοσιεύτηκε και στην ελληνοκυπριακή εφημερίδα «Πολίτης» στις 28/01/2008 (στήλη «Ημερολόγιο»).

Έτσι για να δούμε τι ακριβώς ήθελε να πει ο τουρκοκύπριος δημοσιογράφος, ο οποίος τυχαίνει και προοδευτικός άνθρωπος και πολέμιος του καθεστώτος κατοχής, και φυσικά να επιβεβαιωθούν οι ανησυχίες που είχαμε εκφράσει για τον τρόπο με τον οποίο παρουσιάστηκε σε ελληνική περιοδική έκδοση της Θράκης.

Read Full Post »

Μεγάλοι αγώνες για την ΕΛΛΑΣ

Οι εργαζόμενοι …

… δίνουν τη μάχη τους με το θηρίο των οργανωμένων συμφέροντων εργοδοτών-κεφαλαίου και κυβέρνησης. Κρίμα που τα λαμόγια του χρηματιστηρίου θα πάνε στι κολωνάκι για καφέ σήμερα. «Αλλωση της ΤτΕ από τους συνδικαλιστές» λέει ο δημ(ι)οσιογράφος. Ντροπή στα μούτρα σας, γιαπάκια!

Read Full Post »

Τι να την κάνουμε τη μάσκα …;;

Όσο συζητείται η υποτιθέμενη «μάσκα ανωνυμίας» των blogs, εμείς απαντάμε με αυτά που γράψαμε και θα συνεχίσουμε… απροκάληπτα, ξενδιάντροπα, χύμα στο κύμα, χωρίς προφυλάξεις και χωρίς ίχνος ντροπής και κοκκινίσματος!

ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΤΙ ΓΡΑΦΟΥΜΕ & ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΑΠΟ ΧΙΛΙΟΜΕΤΡΑ!

Φωτό. Η αυτού εξοχότητά μας σε συνάντηση με διαπρεπείς μπλόγκερς της υψηλής κοινωνίας!

Read Full Post »